Publieksprijs Leids Sportgala voor Jonne

Onze stagiair Jonne Moleman won afgelopen maand de publieksprijs van het Leids Sportgala.

Daarnaast is ze ook nog geselecteerd voor de Leidse Olympische Ploeg, die is samengesteld uit Leidse topsporters die zich kunnen plaatsen voor de Olympische Spelen in Tokyo 2020. 

Foto: www.josdinkelberg.nl

Haar bijzondere verhaal is vastgelegd door Anne van Zwieten; De-storyteller.nl en dat verhaal lees je hier:

"Ze heeft zojuist zwemles gegeven aan baby’s en peuters in zwembad De Does waar ze stage loopt. ‘Ik vind het geweldig om mijn eigen passie: zwemmen, met anderen te delen en ik werk graag met kinderen,’ zegt Jonne. Ze zit er opvallend fris en energiek bij als je nagaat dat ze vanmorgen om half vijf zelf zwemtraining had. ‘Mijn moeder is mijn grote held, zij brengt mij overal naartoe. Zonder haar had ik het niet zo ver gebracht.’ 
Ze doelt op het paralympisch team waar ze als zwemster deel van uitmaakt.

Achttien is ze. Ze heeft piramidale parese, een aandoening die functieverlies in motoriek en spierzwakte kan veroorzaken. Tot haar zestiende heeft ze kunnen lopen, nu zit ze permanent in een rolstoel. Dat de huilbaby die niet wilde eten en tot haar tiende Olvarit at, is uitgegroeid tot de gespierde en gedreven jonge vrouw die ze nu is, kenmerkt haar veerkracht. Ze praat gemakkelijk, opgewekt, blauwe ogen met een open blik.
‘Mijn ouders werken ook hard in hun bloemenzaak. Ik heb het dus van huis uit meegekregen. Al baal ik soms echt wel hoor, dat ik altijd pijn heb en harder moet werken dan bijvoorbeeld mijn zus. Zij heeft nu een eigen huis, is klaar met haar opleiding, terwijl ik al vreselijk heb moeten knokken voor een stageplek. Mensen vinden een rolstoel toch lastig.’

‘Daarom vind ik zwemmen zo fijn. Dan voel ik me even niet gehandicapt, geen rolstoel, geen spalk om mijn been. Dan ben ik net als iedereen.’

Het is ook de reden dat ze graag met kinderen werkt: ‘Die staren niet, maar vragen gewoon, zoals een meisje van peuterzwemmen laatst: “Wat heb jij? Waarom heb je dat ding (spalk) om je been?” Ik vertelde dat ik die heb omdat mijn voet scheef groeit. Het meisje keek naar de roze bandjes van de spalk en riep: “Mama, ik wil ook zo’n ding”. Kijk, dat vind ik mooi.’

Zelf is ze begonnen bij de Waterratjes in Alphen aan den Rijn, waar haar talent al snel werd opgemerkt. Via wat omzwervingen, traint ze nu bij LINK in Leiden, tussen de valide zwemmers. ‘Het is een extra kick hoor, als je wint van een valide zwemster, zeker als ze je bij aanvang zo aankijken van ha, jou maken we makkelijk in,’ grijnst ze.

Nu traint ze voor de Paralympics in Tokyo in 2020. ‘Ik ben zo blij met Paul, ploegtrainer bij Link. Hij denkt net als ik:

‘Alles is mogelijk, als je er maar zelf in gelooft.’

Dat wil ze anderen ook graag meegeven: ‘Laatst waren we aan het trainen, er was een jongetje zonder onderbenen. “Hij kan dus niet opdrukken,” zeiden zijn ouders. Toen zei ik: hoezo niet? Hij kan het misschien wel op zijn knietjes.’

Ze legt de lat voor zichzelf hoog. Eén keer zelfs tot een spastische aanval aan toe. ‘Ze hebben me daarna moeten voeren, maar het was het waard. Het leidde tot een wereldrecord,’ zegt ze onderkoelt. Haar grootste droom is ‘Goud halen op de Spelen en daarna geridderd worden bij de koning. Hoe cool is dat!’

Jonne. We gaan nog veel van haar horen."